fonda da hep aynı şarkı.
halbuki çalışmayı bitirmek,
minik ödevimi yapmak,
sorumluluklar bitince
okumak,
karanlık odalara girip çok merak ettiğim negatifleri basmak,
üretmek ihtiyacı var.
ama sen yanımda yürürken başın hep çok hafif havaya kalkıyor, yüzünde de vallahi o salak sırıtış oluyor ya çocuk, aklım ona kayıp duruyor.
bir de bu tür pıtır pıtır sevgi sözlerine alışık olmayan sevgili blogumdan da bi parça utanıyorum.
itiraf etmeli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder