bir de bizim bıçkın delikanlı bekir diyor hani, "isyan etmenin faydası yok, kaderin böyle.".
camus bir şekilde tanısa onu, sisifos'la kirilov'un yanı başına koyarmış.
gerçi bizimkinin serinde hala bir erklik mevzubahis; bir de aptal, aşık ve her ikisini de kabul etmiş. az biraz sırıtırdı ama, üçü de kendi derdine odaklanmışken seyreden dışında önemseyen olmazdı. (yanlış anlaşılmasın, önemsenmeyi önemseyen de.)
sözcüklerin acıdan hüzne doğru evrildiği, kızgınlığın kabullenmişlikle yer değiştirdiği...
ve öyle bir nokta ki,
sağ elimle sol göğsüme vurup başımı hafifçe eğerek "kabulümsün" demektir istediğim.
"sen de varlığımızın bir gerçeğisin."
dün biri "balıklar öpsün gözlerinden." dedi, cız ettiren bir teşekkür ibaresi.
birbirimize dair ve birbirimize...,
afiyetle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder